پاورها دارای مدل های متنوعی هستند که باید براساس نیاز – ابعاد و اندازه – کانکتورها و …   انتخاب شوند . اختلاف جزئی در مدل های مختلف بسیارمهم بوده و در توانایی اجرایی کامپیوتر تفاوت ایجاد میکند . از این رو مناسب ترین پاور ، آن است که بتوانید بوسیله ی آن انرژی لازم برای کارکردن قطعات مختلف کامپیوتر را تامین کند .  به این نکته توجه کنید که در آینده چه تغیراتی میخواهید در سیستم اعمال کنید تا بدانید که چه چیزهایی را میتوانید به آن اضافه کنید . از این رو مناسب ترین پاور آن است که بتوانید توسط آن انرژی لازم برای کارکردن قطعات مختلف کامپیوتر را تامین کند . به نسبت پیچیدگی سیستم شما ، توان پاور هم باید افزایش یابد . بعنوان مثال یک کامپیوتر با خنک کننده اختصاصی و مادربرد قدرتمند نیازمند یک سیستم تغذیه سطح بالا با توان زیاد دارد . 

نکات مهمی که هنگام خرید پاور کامپیوتر باید به آن توجه کنید : 1.نوع پاور    2.اندازه پاور    3.توان پاور    4.ایمنی    5.بازدهی    6.ظرفیت    7.تولیدکننده ریل ها و جریان الکتریکی    8.محافظ پاور    9.انتخاب نوع مدل باتوجه به نیازتان 

نوع پاور :

نحوه کابل کشی در پاور مهم است . در برخی تمامی کابل ها متصل و در برخی هیچ کابلی متصل نیست و خودتان باید آنها را متصل کنید در برخی از پاورها هم تنها کابل های ضروری متصل و مابقی متصل نیستند ، از این رو به سه دسته ی ماژولار – نیمه ماژولار و غیرماژولار دسته بندی می شوند که در ادامه بررسی میکنیم .

پاور غیرماژولار :

پاورهایی که در قسمت پشتی آنها تعداد زیادی کابل میباشد که در انتهای خود کانکتور وجود دارد . به این پاور ها غیرماژولار گفته میشود . این پاورها قیمت پایین تری از دو مدل دیگر داشته و مقرون بصرفه تر هستند لذا اگر از سیستم خود استفاده معمولی دارید ، انتخاب این نوع پاورها به جهت کاهش هزینه ها انتخاب مناسبی هستند . اما معایبی نیز دارند بعنوان مثال درصورتیکه کاربر تنها به یک خروجی نیاز داشته باشد ، کابل های دیگر بلااستفاده در کیس باقی مانده و مدیریت سخت افزاری سیستم را با مشکل موجه میکند چراکه کابل ها رد جلوی فن قرار گرفته و مانع از عبور و برقراری جریان هوا شده که نهایتا منجر به افزایش دما می شود . این افزایش دما نیز طول عمر و عملکرد رایانه را تحت تاثیر قرار میدهند . در این پاور باید راهی برای حذف کابل های اضافی وجود ندارد . 

پاور ماژولار :

کابل کشی پاور در کیفیت کارایی سیستم ، تهویه هوا و همچنین زیبایی کیس کامپیوتر اهمیت ویژه ای دارد . بزرگترین مزیت این نوع پاور این است که میتوانید کابلی را که نیاز ندارید از پاور جدا کرده و سیستم و کابل ها را بهتر مدیریت کنید . بدلیل وجود کابل های کمتر ، هوا بخوبی جریان یافته که نهایتا عملکرد بهتر دستگاه را درپی خواهد داشت . همچنین درصورت خرابی کابل میتوانید آن را تعویض نمایید که مزیت بزرگی محسوب می شود که در پاورهای غیرماژولار این امکان وجود ندارد . درنظر داشته باشید که اتصال و جداسازی کابل ها به دستگاه به دفعات سبب میشود که کابل ها سریعتر از حالت عادی آسیب دیده و معیوب شوند ( درصورتیکه آشنایی کامل با رایانه ندارید ممکن است در اتصال کابل ها با مشکل مواجه شوید . )

بدلیل وجود کانکتورهای متعدد در این نوع از پاورها ، ابعاد آنها از پاورهای غیرماژولار بزرگتر بوده و ممکن است در کیس شما نگنجد لذا حتما این مورد را درنظر داشته باشید . با کم شدن تعداد کابل ها ، عملکرد فن بهبود یافته ، کامپیوتر خنک تر خواهد شد . در پاور ماژولار مدیریت کابل ها راحت تر بوده و براحتی میتوان تشخیص داد که هر کابل به کدام قسمت متصل است . هنگام تمیز کردن سیستم نیازی به جدا کردن تعداد زیادی کابل نداشته و براحتی تمیز میشود . درصورت خرابی کابل هم براحتی میتوان تعویض کرد . معایب این پاور : باوجود تمام مزیت ها ، معایبی نیز وجود دارد بعنوان نمونه ممکن است بدلیل قطع و وصل کردن های متوالی ، در بخش اتصالات قطعی بوجود آید و یا این پاور فضای بیشتری نسبت به مدل قبلی اشغال میکند چون کابل ها به یک رابط در پاور متصل میشن که باعث ارتباط کانکتورها و اجزای داخلی پاور را دارد که باعث بزرگتر شدن پاور و اشغال فضای بیشتر میشود .

پاور نیمه ماژولار :

ترکیب دو نوع پاور قبلی ایده ی ساخت پاور غیرماژولار است به اینصورت که برخی از کابل ها که استفاده از آنها در سیستم ضروری است بصورت ثابت به پاور متصل شده اند و برخی از کابل های دیگر مانند تغذیه اسلات های PCI بصورت ماژولار و اختیاری است که کاربر بنا بر نیاز خود از آن استفاده کند . کابل های ضروری متصل عبارتند از کانکتور برق  20/24  پین   ATX  که وظیفه تغذیه مادربرد و اجزای داخلی را برعهده دارد . کانکتور 8 پین CPU که برق CPU را تامین میکند . کانکتور SATA / MOLEX که تغذیه HDD و SSD و فن های متصل را برعهده دارد .

از معایب این پاور میتوان به ثابت بودن طول کابل اشاره کرد چراکه دربرخی از موارد ممکن است کوتاه یا بلندتر از حد نیاز باشد و باعث بهم ریختگی کیس شود .

اندازه پاور :

حتما به ابعاد پاوری که انتخاب میکنید دقت کنید که در داخل کیس شما جا بگیرد .

توان پاور :

لازم به ذکر است تمام توان تولید شده توسط پاور به کامپیوتر نمیرسد و مقداری از آن بصورت گرما تلف میشود . مقدار توان مفید و کارایی پاور روی برچسب آن قید شده است بعنوان مثال 80PLUS به این معناست که 80% توان پاور بصورت مفید به کامپیوتر تحویل داده شده و 10% آن تلف بصورت گرما تلف میشود .

توان واقعی ( اسمی ) : توانی که پاوربدون تحمل فشار قادربه تولید است .

توان حداکثری : توانی که در حدود یک دقیقه فعالیت است و سپس از کار می افتد .

توجه داشته باشید که توان پیوسته با توان حداکثری ( قله ) متفاوت است . منظور از حداکثر توان یک منبع تغذیه ، توان پیوسته و ثابت است که منبع تغذیه میتواند بصورت پیوسته تولید کند اما منظور از توان حداکثری ، توان افزایش یافته حداکثری است که منبع تغذیه میتواند تحوییل دهد . هنگام خرید پاور حتما به این عدد توان دقت کنید که آیا مطابق با نیازهای شماست یا خیر . 

محاسبه انرژی مورد نیاز سیستم :

همانطور که گفته شد ، قبل از انتخاب و خرید پاور ابتدا باید محاسبه کنید که مقدار انرژی الکتریکی موردنیاز  قطعات سخت افزارهای کامپیوتر چقدر است . با دو روش زیر میتوانید برق موردنیاز سیستم خود را محاسبه کنید :

1.  با اطلاع از میزان انرژی الکتریکی مصرفی  CPU ، GPU ، درایورها ، فن ها و …  میتوانید تخمین مناسبی از حداقل میزان انرژی مصرفی سیستم بدست بیاورید . این اطلاعات را میتوانید از سایت کمپانی های سازنده و یا سایت هایی مانند  Cooler mster , Green , Sea sonic  و یا از طریق یوتیوب بدست آورید . با قرار دادن جزئیات دقیق قطعات مربوط به سیستم خود در این سایت ها ، مقدار برق و توان مورد نیاز سیستم خود را برآورد کنید ، سایت  Newgg.com  هم بسیار کمک کننده خواهد بود .

استفاده از نرم افزار GREEN CALCULATOR نیز کمک کننده است . وارد سایت شده و در آخر سایت نوع مادربرد ، نوع سوکت ، نوع کارت گرافیک و سایر اطلاعات را وارد کنید تا توان مصرفی کامپیوتر شما را محاسبه کند . حالا براساس این توان میتوانید مدل پاور را را انتخاب کنید . افراد دارای سیستم های گیمینگ و یا ماینینگ حتما باید 20% الی 40% از توان پاور را به توان مصرفی که توسط این نرم افزار پیشنهاد میکند بیشتر باشد . ممکن است کاربری شما در حد گیم یا ماین ارزدیجیتال نباشد و استفاده زیادی از سیستم نداشته باشید ، دراینصورت توان موردنیاز از منبع تغذیه حدود 10-20% بوده و 80-90% از توان بدون مصرف باقی می ماند به همین دلیل بسته به اینکه کاربری شما متعلق به کدام دسته بندی است پاور خود را انتخاب کنید : کم مصرف یا اداری  –  مصرف متوسط یا مهندسی  –  پرمصرف گیمینگ و یا مانینگ . 

2. استفاده از ماشین حساب هایی مانند سایت Outervition . طریقه کار با این ماشین حساب ها اینگونه است که با درنظر گرفتن قطعات انتخابی شما در ساختار کامپیوتر مجموع انرژی الکتریکی مصرفی آنها محاسبه می شود . معمولا عدد نهایی که بدست می آورید از عدد واقعی بیشتر است .

بهتر است ظرفیت پاور را  150 – 200  وات بیشتر درنظر بگیرید که با ارتقاء سیستم و یا اورکلاک قطعات مشکلی بوجود نیاید . بعنوان مثال اگر توان مورد نیاز سیستم شما  800  وات محاسبه شده است ، خرید یک پاور  800  وات پیشنهاد نمیگردد چراکه هرگونه افزایش و تغییر ناگهانی در جریان یا ولتاژ موجب اختلال در عملکرد پاور شده و سیستم ری استارت خواهد شد . به همین دلیل ظرفیت پاور را کمی بیشتر درنظر بگیرید . اگر TDP کل قطعات سیستم 700 وات باشد ، پاور 1200 واتی مناسب است . مثلا برای سیستم های گیمینگ مدرن با  CPU  شش الی هشت هسته ای و کارت گرافیک باکیفیت و ارزشمند ، توان منبع تغذیه باید چیزی حدود  650  تا  850  وات باشد . 

گواهینامه 80PLUS :

قطعات کامپیوتر بوسیله ی اتصالات سوکت به منبع تغذیه وصل شده و برق دریافت میکند از همین رو در هنگام خرید پاور به کانکتورهای آن دقت کنید چون ممکن است برخی از پاورهای قدیمی از سوکت های جدید پشتیبانی نکنند و یا از یک سوکت خاص به تعداد موردنیاز شما ارائه نکنند . اتصالات مادربرد و کارت گرافیک از مهمترین اتصالات هستند . کانکتورهای مادربرد معمولا دو نوع 20 و 24 پین هستند که پاورهای امروزی از هردو کانکتور پشتیبانی میکنند . کارت گرافیک هم دارای دو سوکت 4 و 8 پین میباشد که باید قبل از خرید پاور ، از اتصال آن مطمئن شوید . اتصالات 4 پین مولکس رایج تر هستند که امکان اتصال به طیف گسترده ای از تجهیزات نظیر فن ها ،  HDD های قدیمی ، درایورهای نوری و … را فراهم میکند . دیوایس های ساتا ( SATA ) جدید نیز با کانکتورهای پاور ساتای منحصربفرد خود کار میکند .

تعداد ریل های پاور کامپیوتر :

منظور از ریل های پاور ، تعداد اتصالات چاپی روی برد منبع تغذیه است به بیان دیگر در طراحی پاورهای تک ریلی ، تمام قدرت منبع تغذیه برای استفاده هربخش از سیستم که به منبع تغذیه متصل شده است در دسترس خواهد بود اما در پاورهای چندریلی، این قدرت بین ریل ها تقسیم می شود . این ریل ها مجهز به OCD هستند که از سیستم در برابر جریان زیاد محافظت میکنند . از این رو هرچه تعداد ریل ها افزایش یابد ، سیستم محافظتی نیز بیشتر میشود که ایمنی بیشتر کامپیوتر را درپی دارد . هنگام استفاده از منبع تغذیه چند ریلی باید توجه کنید که کدام قطعه را به کدام ریل متصل میکنید . اینکار نیاز به دقت بالایی دارد درحالیکه منبع تغذیه تک ریل آسوده تر است اما درهنگام خرابی پاور ، چند ریلی بودن پاور کمک کننده است چراکه مکانیزم حفاظت در برابر جریان برق اضافه در منبع تغذیه چندریلی ، هرکدام از ریل ها را کنترل کرده و اگر روی یکی از ریل ها بار بیش از اندازه تشخیص داده شود کل سیستم را خاموش میکند که چنین قابلیتی در پاورهای تک ریلی وجود نداشته و تنها هنگامی رخ میدهد که جریان برق به شدت بالا باشد . هردو نوع پاور ( تک ریلی و چند ریلی ) از نظر عملکرد مانند هم بوده و در یک سطح هستند . با اینکه هردو پاور ایمن هستند اما در سیستم های قیمت بالا بهتر است از پاورهای چندریلی استفاده کنید که در زمان قطع و اتصال برق محافظت بیشتری داشته باشد . 

بطور معمول ، تولیدکنندگان تعداد ریل های 12v+  را در PSU ( پاور ) مشخص میکنند . تعداد ریل های PSU  مهم است . پاور تک ریل ، یک ریل 12 ولت با توان بالا دارد این درحالیست که در پاورهای چندریل ، خروجی بین ریل های موجود +12 ولتی تقسیم میشود . هردو محصول مناسب هستند و تنها تفاوت آنها در زمینه توزیع و تبدیل برق داخل پاور است . چیزی که در اینجا مهم است ، میزان جریان ارائه شده برای ریل 12 ولتی است که میتوان آن را از سایت تولیدکننده و یا برچسب درج شده بروی محصول بدست آورد  که شامل مواردی همچون مقدارکل توانی که این ریل میتواند به قطعات کامپیوتر برساند است . بعنوان مثال کارت گرافیک RX580 مقدار 35 آمپر جریان از منبع تغذیه میکشد بنابراین حداقل جریان ریل های +12 ولتی پاور مورد استفاده باید بالاتر از 40 باشد تا بتواند کارت گرافیک و سایر قطعات را روشن کنید .

محافظ پاور :

اولین مورد استفاده از محافظ پاور : در پاورها محافظی وجود دارد که از قطعات داخلی کامپیوتر دربرابر ولتاژ اضافه محافظت میکند . این مکانیزم درصورت افزایش بیش از حد ولتاژ منبع تغذیه را خاموش میکند . حفاظت از قطعات کامپیوتر درمقابل این ولتاژ ضروریست چراکه درغیراینصورت باعث آسیب رسیدن به قطعاتی می شود که به منبع تغذیه متصل هستند .

دومین مورد استفاده از محافظ پاور : دومین مورد استفاده در رابطه با اضافه بار و جریان است مانند اتصال کوتاه که در آن افزایش جریان بیش از مقدار مشخص شده می شود . هنگامیکه جریان برق بیش از اندازه باشد و یا در اثر مواردی همچون اتصال کوتاه ، اضافه انرژی رخ دهد ، مدارات محافظ وارد عمل شده و با خاموش کردن پاور از کامپیوتر و منبع تغذیه محافظت میکنند بنابراین در یک پاور هرچه تعداد سیستم های حفاظتی بیشتر باشد ، ارزش خرید بالاتری دارد . طبق استاندارد  ATX 12v 20X و  EPS 12v  وجود سیستم های حفاظتی OVP ( over voltagev protection )  و  SCP ( short circuit protection )  و  OCP ( over current protection )  در تمامی پاورها الزامی و ضروری است ، مابقی سیستم های حفاظتی به دلخواه تولیدکننده برای پاورها درنظر گرفته می شوند که باعث تفاوت قیمت ها می شود . سیستم های حفاظتی عبارتند از :

SCP : هنگامیکه یک اتصال کوتاه در خروجی های پاور رخ دهد ، این سیستم حفاظتی عمل میکند که جزء سیستم های ضروری بوده و در همه ی پاورها موجود میباشد .

UVP : هنگامیکه ولتاژ یکی از خروجی ها کمتر از مقدار مجاز شود ، این سیستم وارد عمل شده و منبع تغذیه را خاموش میکند . سیستم UVP ضروری نبوده و بنا به دلخواه شرکت تولیدکننده در دستگاه ها قرار میگیرد .

OVP : این سیستم از سیستم های حفاظتی ضروری بوده و هنگامیکه ولتاژ یکی از خروجی ها بیشتر از مقدار مجاز شود پاور را خاموش میکند .

OCP :  این سیستم محافظتی از موارد ضروری بوده و زمانی عمل خواهد کرد که جریان ریل متصل به این سیستم محافظتی از مقدار مجاز بیشتر شود .

OPP : زمانیکه مقدار توان مصرفی از توان درج شده روی پاور بیشتر باشد، این سیستم عمل میکند .

OTP :  این سیستم نیز از جمله سیستم های غیرضروری بوده و زمانیکه سنسورهای دمای نصب شده در پاور دمایی بیش از حد مجاز را حس کنند وارد عمل میشود .

این سیستم ها برای محافظت از منبع تغذیه درمقابل بروز مشکل و به منظور جلوگیری از وارد شدن صدمه به پاور و قطعات کامپیوتر است . بعنوان مثال درصورتیکه توانی بیش از آنچه برای پاور طراحی شده است استفاده کنید ، قطعات پاور داغ شده و احتمال آتش سوزی وجود دارد . در این لحظه سیست محافظتی OPP عمل کرده و پاور را خاموش میکند .

خنک کننده درون پاور :

تمامی پاورها حتی بهترین آنها نیز گرما تولید میکنند لذا برای خنک نگه داشتن و ارتقای بازدهی ، وجود فن الزامیست . در گذشته فن خنک کننده در پشت پاور قرار داشت اما در طراحی امروزه به پایین پاور منتقل شده و جای خود را به دریچه خروج هوا داده است . استفاده از فن بزرگ مطلوب تر است چراکه جریان هوای بهتری خواهد داشت . از طرفی فن بزرگ با سرعت کمتری میتواند حجم هوای مساوی را به چرخش درآورد که این سرعت کمتر صدای کمتری را نیز تولید میکند .

نوع و تعداد فن ها در پاور ها متغیر است . برخی از تولیدکنندگان از فن هایی با قابلیت کنترل سرعت توسط کاربر عرضه میکنند . در این پاورها کابل فن به کانکتور فن روی مادربرد متصل شده و کارربر میتواند از طریق برنامه ، سرعت فن را تنظیم نماید با اینکار میتوان نویز تولیدی توسط سیستم را در حالت کاری سبک کم کرد . برخی از پاورهای جدید نیز تا 30% بار بدون فن کار کرده و درصورت افزایش بار شروع به کار میکنند .

فرم فاکتور پاور کامپیوتر :

کامپیوترها در ابعاد و فرم های متفاوتی ساخته می شوند . دراین فرم فاکتورهای متفاوت ، قطعات با سایزهای متفاوتی هستند . معمولا این قطعات در سایز رایج و استاندارد ATX عرضه می شوند . با این وجود فرم های دیگر نظیر TFX , SFX و …   وجود دارند که طرفداران خود را دارند . قبل از خرید ، از جدول زیر برای تطابقق و جای گرفتن آنها در کیس خود مطمئن شوید .

تست منبع تغذیه :

بروز مشکل صفحه آبی – عدم بوت شدن و … در کامپیوتر علاوه بر مادربرد میتواند مربوط به منبع تغذیه هم باشد به همین دلیل بهتر است قبل از بررسی سایر سخت افزارها ، ابتدا نگاهی به پاور بیاندازید تا از سلامت آن اطمینان پیدا کنید سپس به سراغ سایر قطعات بروید . لازم به ذکر است که این تست ارتباطی به ولتاژ خروجی نداشته و منحصرا جهت تشخیص سلامت پاور است . برای اینکار به یک PSU jumper و یا یک گیره کاغذ احتیاج داریم . ابتدا پاور را خاموش کرده و تمامی اتصالات به غیر از کابل  AC  و کانکتور 24 پین را جداکنید . از ردیف بالا سمت چپ شروع به شمارش کنید و پایه های 4 و 5 را مشخص کرده و گیره کاغذ را وارد آن کنید ( اگر از PSU jumper استفاده میکنی ، انتهای آن را در پایه قرار دهید ) حال پاور را روشن کنید . اگر فن شروع به کار کرد یعنب پاور سالم است . البته توجه داشته باشید که اکثر پاورهای Corsair دارای ویژگی Zero-RPM هستند . به این معنا که بعد از روشن شدن PSU ، فن فقط برای چند لحظه میچرخد که بازهم نشان دهنده عملکرد طبیعی سیستم است .

کمپانی های تولیدکننده PSU :

اینکه پاور موردنظر از چه برندی باشد مهم است . بسیاری از شرکت های بی نام و نشان از قطعات نامرغوب در تولید پاورها استنفاده میکنند که باعث کاهش قیمت میگردد که ارزش خرید ندارند چراکه به سیستم شما آسیب میزندد . پاور قیمت سهمی از سیستم است . برندهای معروف در این حوزه عبارتند از : CORSAIR – SEA SNIC – EVGA – GREEN – SILVERSTONE – COOLER MASTEER – FSP – SUPERFLOWER – THERMALTAKE – BE QUITE – ANTEC . پس ازز انتخاب برند ، درباره مدل نیز تحقیق کنید . هر کمپانی محصولات پایین رده – میان رده و بالارده دارد .در این باره سایت های فروش و نقدهای آنلاین و نظرات سایر مشتریان را بررسی کنید تا مدل مناسب خودتان را انتخاب کنید .

معرفی برخی از برندها :

پاور EVGA : این شرکت یکی از برترین تولیدکنندگان سخت افزارهایی نظیر  پاور – مادربرد – کارت گرافیک و تجهیزات جانبی دیگر در جهان است که طرفداران خاص خود را دارد . پاور تولیدی این شرکت یک محصول مطرح و با کیفیت است که گواهینامه  PLUS GOLD 80  دارد . وجود ECO در پاورهای این شرکت باعث خنک شدن منبع تغذیه با استفاده کمتر از فن میشود که خود منجر به کاهش صدا و نویز میگردد . همچنین ماژولار بودن آن باعث حذف کابل های اضافی مرتبط با مادربرد و نظم بیشتر کیس کامپیوتر و تهویه مناسب تر شده است .

CORSAIR : این شرکت نیز از تولیدکنندگان قابل اعتماد سخت افزار کامپیوتر و دارای گواهینامه PLUS GOLD 80 می باشد . بازدهی مصرف انرژی پاورهای این برند متوسط بوده و خنک کننده داخلی آن سبب میشود تا اجزاء خنک شده و فن نیز مدتی خاموش بماند . این پاور قابلیت تنظیم و پیکربندی سرعت فن دارد .

GREEN : این شرکت یکی از برترین برندهای تولیدکننده پاور کامپیوتر است . این پاور در مدل های مختلف با ولتاژهای متفاوت موجود است که با داشتن گواهینامه PLUS GOLD 80 راندمان 92% ، توان بالای 1050 وات را به کامپیوتر شما میدهد . 

معمولا پاورهای گیمیینگ دارای ولتاژ بالا هستند تا به برق رسانی بهتر در کامپیوتر کمک کنند  . حداقل توان این پاورها باید  800  وات باشد . برای سیستم های گیمینگ باید به چند نکته توجه داشته باشید : 1. به فکر آپگرید سیستم خود باشید و پاور با توان بالا را انتخاب کنید . 2. اندازه فن پاور 3. نحوه گردش هوا 4. کابل های پاور .    هچقدر سیستم خنک کننده کامپیوتر شما قوی تر باشد ، بازدهی سیستم گیمینگ بالاتر میرود .

منبع تغذیه ATX : در سری های قدیمی تر از کابل های 20 پینی استفاده میشد اما در سری های جدیتر جای خود را به کانکتور 24 پینی داده است . البته این کانکتورها با مادربردهای قدیمی 20 پین نیز سازگارند . این پاور مجهز دارای ویژگی Soft-off است به این معنا که با نرم افزارهای مخصوص میتوان پاور را خاموش کرد . این فرم مناسب اکثر کیس های ارزان قیمت ATX , MICRO ATX با فرم های ظاهری میدتاور و فول تاور هستند . این پاور ها دارای ابعاد 140x86x150 هستند .

منبع تغذیه  SFF  ( small from factor )  : همانطور که از نام این پاور پیداست ، از مدل های قبلی کوچکتر هستند و برای سیستم های رومیزی و کیس های کوچک طراحی شده اند و عملکرد خوبی نیز دارند . 

EPS 12v : از این مدل ها جهت ایجاد یک محیط پایدار و تامین جریان برق سرورها استفاده میشود . تامین برق CPU بوسیله 4 پین ( که استاندارد واحدهای ATX است ) و یک اتصال دیگر 8 پین می باشد . هنگام خرید این پاورها توجه داشته باشید که اکثر قطعات کامپییوتر های خانگی با این پاور سازگار نیستند.

SFX : این پاور ها نسبت به مدل قبلی کوچکتر هستند که برای کیس های کوچک مانند mini ITX ?  یا کیس های دیگر که محدویت فضا دارند ماسب اند . این پاور ها همان اجزاء پاورهای مدل ATX را دارند اما با ابعاد کوچکتر . این پاور دارای ابعاد 100X5.63X125 mm هستند . همراه با فن 60mm .

SFX-L : این فرم یکی از فرم های SFX  است با این تفاوت که عمق بیشتری دارد . این عمق بیشتر اجازه قرارگیری فن یزرگتر را میدهد بطوریکه فضا برای یک فن 120mmفراهم باشد . اما ممکن است برای کامپیوترهای اداری-خانگی مناسب نباشد ( بدلیل ابعاد آن 130×5.63x125mm ) .

توان طراحی حرارتی قطعات ( TDP ) :

مقدار TDP نشان دهنده مقدار توانی است که یک تراشه کامپیوتر مانند CPU  و یا GPU  در مقیاس وات مصرف میکند . درواقع این عدد به نوعی میزان مصرف انرژی توسط آن قطعه را نشان میدهد . هرچقدر این عدد بیشتر باشد , عملکرد پردازنده بهتر و نهایتا دمای بالاتر و مصرف انرژی بیشتر را درپی خواهد داشت . درواقع این عدد به مقدار توانی که سیستم خنک کننده باید ارائه دهد اشاره دارد تا بتواند پردازنده  را خنک کند . برخی از افراد ، TDP را ملاک قرار داده و براساس آن پاور را انتخاب میکنند ، اینکار لزوما اشتباه نیست . ممکن است در عمل تفاوت هایی داشته باشد بعنوان مثال با انجام اورکلاک ، افزایش فرکانس و برخی تغییرات دیگر ممکن است میزان توانی که از پاور مصرف میشود بیشتر از عدد محاسبه کرده شود و از مقداری هم که کمپانی اعلام کرده فراتر رود . به همین دلیل باید کمی بیشتر از مقدار توان محاسبه شده را درنظر داشته باشید .